Armoede na een leven lang werken: het verhaal van Marina

Als rasechte Brugse werkte Marina (63) haar hele leven in de haven, bij de import van exotisch fruit. Daar kwam in 1995 een drastisch einde aan, toen ze keelkanker kreeg. Toen ze na enkele jaren invaliditeit haar moed bijeenraapte en haar gewelddadige man verliet, kwam ze in armoede terecht.

Marina probeerde verschillende jaren om opnieuw te werken, maar dat lukte niet. Haar gezondheid ging snel achteruit, en ondertussen werd ze ook geopereerd aan rug en heupen. Het vele heffen van gewicht eiste zijn tol. Helaas hield ze aan haar carrière ook geen spaarcenten over.

Op de vlucht voor geweld

Ze was al heel lang ongelukkig bij haar man, die vaak gewelddadig was. Haar aanwezigheid in huis door ziekte en invaliditeit maakte de situatie alleen maar erger. Uiteindelijk raapte ze in 2012 haar moed bijeen en verliet haar man, na 36 jaar. “Ik was altijd bang van hem geweest, en bleef bij hem uit angst. Mijn beste vriendin heeft me uiteindelijk toch overtuigd om hem te verlaten. Zij schakelde toen ook slachtofferhulp in.

Maar ik had niks, ik kwam letterlijk op straat terecht. Geen dak boven mijn hoofd, geen voeding, ik had alles moeten achterlaten … Na enkele weken dakloosheid vond ik een onderdak via het OCMW en Sociaal Huis. Door de broer van mijn vriendin durfde ik uiteindelijk ook bij de voedselhulp langsgaan. Hij ging mee en zo ontdekten we samen hoe het daar gaat.

De vrijwilligers doen hier echt hun best, zowel in de omgang als met het aanbod. Groenten, vers fruit, vlees, melk ... ik ben er allemaal heel dankbaar voor. Eens je over de drempel van de schaamte geraakt, is er zo veel om dankbaar voor te zijn. Het team is altijd vriendelijk en hartelijk tegen ons, ik voel me nooit ‘beoordeeld’. Toen ik mijn vriendin en mijn broer verloor, kon ik ook bij hen terecht.  

Speling van het lot

Toch is het bij velen nog een groot taboe. Je blijft het gevoel krijgen dat je door veel mensen wordt nagekeken als je naar de voedselbank moet gaan. Terwijl het echt iedereen kan overkomen! Ik had ook nooit gedacht dat ik zo’n armoede zou kennen, daarom had ik toch altijd gewerkt? Het lot heeft anders beslist.

Het wringt wel hoor, dat ik heel mijn leven zo hard heb gewerkt en daar financieel niks aan overhoud. Maar het is blijkbaar niet anders, als je op invaliditeit belandt en dan ook nog eens je man verlaat. Ik mag helaas geen invaliditeit combineren met een flexi-job, anders zou ik graag nog een administratieve job doen, dan zou ik me nuttiger voelen.

Maar goed, ik ben dankbaar voor elke dag die ik zonder veel problemen kan doormaken. En dat ik mijn zus nog heb, wij helpen elkaar.”

Wil jij mensen zoals Marina helpen? 

>> Schenk een gift aan de Voedselbanken.

>> Word vrijwilliger in jouw buurt.

terug naar overzicht